Dag 2 - 2 juni ‘24 - Alpe d’HuZes 2024

Prima nacht gehad na een vermoeide reis en mede door de goede bedden! Bij het openen van de gordijnen zagen we dat het had gevroren en het was kooouuuuddddd 🥶! Maar al snel kwam de zon tevoorschijn en de lucht was strak blauw. De bevroren ramen van de auto’s verdwenen als sneeuw voor de zon ;-).

Lekker vers brood en een croissantje gehaald voor het ontbijt en nadat iedereen zich had klaar gemaakt voor de nieuwe dag gingen we op pad. De buurt verkennen en kijken waar het Palais des Sports is, de plek waar alles tijdens de koersweek gaat plaatsvinden. 

Tijdens het wandelen zagen we al prachtige witte sneeuwtoppen en de wolken hingen ervoor. We kwamen twee wandelaars tegen, die de Alpe d’HuZes gaan lopen en wezen ons een route waar we bijna letterlijk in de wolken zouden staan. Dat moesten we zien, dus hup naar boven. Onderweg kwamen we nog een grote speeltuin tegen, dus onze “kleine” jongen kon zich even uitleven en ook moeders stapte op de crosstrainer, dan hadden we dat ook meteen maar gehad.

Uiteindelijk kwamen we boven en het uitzicht was werkelijk fantastisch. Je zou zo in de wolken duiken, zo mooi! We maakten de nodige kodak-momentjes en vervolgden onze weg. Kochten nog een leuk houten bordje voor in de tuin als herinnering, liepen even Palais des Sports binnen, maar daar waren ze nog enorm druk met de voorbereidingen. Snel weer naar buiten, anders lopen we alleen maar in de weg.

Via een bezoekje aan de Spar voor de lunch gingen we weer richting appartement. Na het eten, gingen Erik en Valentijn zich opmaken voor een rondje Alpe. Ze zakten af naar beneden tot bocht 7, maakten daar wat foto’s en toen weer terug naar boven. Helaas… in bocht 3 ging het mis. Erik maakte de binnenbocht te scherp, waardoor hij in de grindrand terecht kwam. Zijn wielrenschoenen wilde niet losklikken, dus hij ging met fiets en al om. Opstappen en door en eenmaal weer boven de schade bekijken. Een kapotte knie, een schaafwond op zijn arm en een zere vinger. Daarnaast was hij ook nog met zijn been langs zijn remschijven van zijn fiets gekomen en ik kan je vertellen, dat doet zeer! De remschijven waren door het dalen bloedheet, dus ook nog een brandwond erbij. Erik piept niet, ging lekker douchen en weer doooorrrrrr!

Toen iedereen weer fris en fruitig was, zagen we op de live-locatie, dat Edward & Carla er bijna waren. Ons spandoek werd nog snel opgehangen aan het balkon en niet veel later arriveerden ze. Geholpen met het uitladen van de bagage, de auto in de parkeergarage en toen aan de koffie en late lunch.

Edward wilde even een half uurtje fietsen na zo’n lange autorit, Carla ging zich installeren en wij gingen even kijken waar Rogier zat met zijn vriendin. Rogier, de collega van Erik, was inmiddels ook gearriveerd en zat nog een stukje hoger op de berg, dus nog een wandelklimmetje naar boven. Eenmaal aangekomen begon het hard te regenen, maar Rogier had gelukkig nog een paraplu over, dus weer terug naar beneden. Zij liepen meteen mee naar beneden om wat boodschappen te doen. 

Edward was inmiddels ook terug van het fietsen en opgefrist. Zij moesten nog wat dingen regelen bij de receptie en in de tussentijd speelden Erik, Valentijn en ik een potje biljart. Daarna gingen we met z’n allen met de auto naar beneden om ergens in Le Bourg D’Oisans te gaan eten. We vonden een plekje voor de auto en toen op zoek naar een eettentje. Dat viel nog niet mee, want bovenop de berg zijn bijna geen restaurants open, dus heel Nederland ging naar beneden om wat eten. Uiteindelijk belandden we in een Italiaanse pizzaria, genaamd Rive Gauche (vertaling: linkeroever), waar een zeer gestreste dame ons ontving. Ze wist ons in rap Frans meteen te melden dat het kon, maar wel lang ging duren. Geen probleem, we hebben de tijd, dus mochten we plaatsnemen. 

Een Chinees echtpaar runde de keuken en ratelde in het Frans van alles tegen elkaar, maar uiteindelijk kwamen de bestelde pizza’s. Vers gebakken in de houtoven en ze waren heerlijk. Driemaal de pizza Marina, een pizza met tonijn, Carla had een pizza Hawaï (zonder ham) en Valentijn een Américaine met mozzarella, gehakt, tomatensaus en een ei. Uiteindelijk viel het wachten best wel mee.

De ober die ons bediende, maakte nog een foto van ons en toen ik mijn telefoon terug kreeg, keek ik tegen een selfie van de ober aan… de grapjas. We sloten af met koffie en thee en gingen toen met de auto weer naar boven. 

De avond konden we natuurlijk niet afsluiten zonder een spelletje Keezen. Carla haalde het speelbord te voorschijn en we deden nog een potje. Rond 23.00 uur zocht iedereen zijn bed op en werd het al snel heel stil op de berg.