Gaan we weer!… 💩💩💩
Al een paar dagen liep ik rond met een soort spierpijn in mijn linkerkuit. In eerste instantie dacht ik nog dat dit door het sporten kwam en de pijn verdween ook na een paar dagen weer. Echter 2 dagen later was de pijn weer terug en nu nog erger. Het voelde als spierpijn na kramp in je kuit, maar dan in het kwadraat x 2.
Toen gingen er toch wel wat alarmbellen af, aangezien ik in 2000 en 2013 een trombosebeen heb gehad, een DVT om precies te zijn. DVT staat voor Diepe Veneuze Trombose. Mijn been was echter niet dikker dan normaal en ook de huid niet glanzend of rood van kleur, dus ik keek het nog even aan.
Die morgen ging ik zoals iedere vrijdag richting sportschool voor mijn uurtje CrossFit. Ik gaf bij de start al aan, dat ik niet alles mee zou doen, omdat ik last had van mijn been. Aangezien je in de sportschool in zo'n charmante strakke legging loopt, zag mijn trainer dat mijn linkerbeen nu ineens wel veel dikker was ten opzichte van mijn rechterbeen. Ook mijn collega-sporters viel het op en zeiden unaniem dat het misschien beter was om langs de huisarts te gaan. Ik besloot het eerst even te proberen, maar al snel merkte ik dat het sporten echt niet ging. Met de fiets weer terug naar huis, omkleden en de huisarts gebeld.
Je zal het altijd zien, ik kreeg een voicemail dat ze vanwege softwarewisselingen die dag alleen voor spoed bereikbaar waren. Ik moest maandag maar terugbellen. Nou, dat werd de dus de spoedknop, dit kan niet wachten. De assistente was het er mee eens en vroeg of ik meteen kon komen. Weer op de fiets (fietsen ging beter als lopen) en bij aankomst stond de huisarts al in de gang op mij te wachten.
Ook zij vond het verdacht en na mijn benen op te hebben gemeten, bleek er 6 centimeter verschil tussen beide benen. Daarnaast bleek ik ook koorts te hebben, dus pakte ze de telefoon en belde radiologie voor een echo. Ik mocht 's middags meteen komen.
Bij aankomst om 12.45 uur moesten we ons melden en niet veel later werd ik geroepen. Eerst werd mijn hele bovenbeen bekeken en daarna moest ik mij op mijn buik draaien en bekeek ze mijn knieholte. Toen hoorde ik al snel, dat mijn vermoeden juist was. Hij zat er weer... de DVT (Diepe Veneuze Trombose) in mijn knieholte. Ze ging overleggen met de radioloog en kwam even later weer terug met de mededeling, dat ik mij bij de Eerste Hulp moest melden. Daar zou ik horen hoe verder...
Na aanmelden bij de balie begon het lange wachten... Tussendoor werd ik nog wel even geroepen door de triage voor bloedprikken. Daar kreeg ik ook paracetamol voor de pijn in mijn been en de inmiddels knallende hoofdpijn. Weer terug in de wachtkamer plaatsnemen en op mijn beurt wachten.
Uiteindelijk na 2,5 uur werden we geroepen en mocht ik plaatsnemen in een stoel. De EH-arts kwam en vroeg weer van alles over mijn tromboseverleden en hoe ze het nu gingen behandelen. Ik krijg weer bloedverdunners en een kous om de zwelling te verminderen. De verpleegkundige nam ook weer bloed af om te onderzoeken waarom ik nu weer die trombose heb. Dit keer is er geen aanleiding waardoor ik het kan verklaren. Daarna kreeg ik een witte kous aangemeten en kon ik om 18.10 uur eindelijk weg. Via de apotheek om de medicijnen op te halen en toen met gierende banden naar huis.
2 dagen later moest ik mijn melden bij de Dermatoloog en daar werd mijn been tijdelijk gezwachteld met een bandage van cohban tape. De kous die ik op de EH kreeg was niet geschikt. Deze nieuwe bandage mocht niet nat worden, dus maar weer via de apotheek voor een douchehoes. Die was natuurlijk weer niet op voorraad bij mijn eigen apotheek, dus moest besteld worden. Over een week weer terug, nu bij de Fleboloog in het spatadercentrum van het ziekenhuis voor een nieuwe zwachtel/bandage.
Maandag 31 maart 2025
Bezoek gebracht aan de Fleboloog en mijn been is weer opnieuw gezwachteld met een cohban tape bandage (deze mag maximaal 7 dagen blijven zitten). Mijn huid was behoorlijk geïrriteerd door het pleistermateriaal. Gezien mijn diabetes ben ik daar niet zo blij mee, aangezien wondjes veel minder goed verdwijnen en nu met bloedverdunners de stolling veel langer duurt.
Volgende week maandag 7 april naar de bandagist voor het aanmeten van de definitieve steunkous. Deze zeer charmante kous mag ik de komende 2 jaar weer gaan dragen... Zo geen zin in...
Maandag 7 april 2025
Vandaag staat het bezoek aan de bandagiste op het programma. Maar helaas, 's ochtends vroeg word ik gebeld, dat de bandagiste ziek is en er een nieuwe afspraak moet worden gemaakt. Dat wordt pas 23 april..., dus voor nu weer een andere afspraak maken voor de nieuwe zwachtel. Dat kan vandaag niet meer, dus mag mij morgen weer melden.
Dinsdag 8 april 2025
Op de fiets richting Antonius Leidsche Rijn, waar ik mij bij poli 86 Dermatologie mocht melden voor weer een nieuwe zwachtel. Mijn been is goed geslonken en krijg weer een nieuwe cohban tape bandage eromheen. Bij de balie een nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week op woensdag 16 april voor wéér een nieuwe zwachtel. De week erop zou ik dan een afspraak moeten hebben met de bandagiste. De assistente gaf aan dat ik een slag om de arm moet houden, omdat ze niet weet of de bandagiste er dan al weer is... We gaan het zien en doooorrrrrr!
Woensdag 16 april 2025
Na ons weekend in Brilon-Wald mocht ik vandaag wederom richting Antonius Leidsche Rijn voor een nieuwe bandage. Gelukkig kon de dame achter de balie mij vertellen, dat de bandagiste weer terug was, dus grote kans dat mijn afspraak volgende week doorgaat. Geen nieuwe afspraak voor de bandage, want dat kan de bandagiste doen na het opmeten van de nieuwe kous.
Woensdag 23 april 2025
Vandaag dan eindelijk de afspraak met de bandagiste. Gelukkig ben ik niet gebeld, dus de afspraak gaat door. Op mijn fiets weer richting ziekenhuis waar ik mij weer mocht melden bij poli 86. Ik kan de weg inmiddels geblinddoekt vinden ;-). De oude bandage werd eraf geknipt en de maten genomen voor de definitieve steunkous. Ze had de maten van de vorige 2 keer nog in de computer en daarin was weinig veranderd. Ze vroeg of ik de steunkous van 2013 nog had. Jazeker en zelfs die van 2000 ook nog, maar daar is de rek wel uit. Ik mocht zonder zwachtel/bandage naar huis en eenmaal thuis de kous uit 2013 aantrekken totdat de nieuwe kous werd bezorgd.
Maandag 28 april 2025
De steunkousen zijn bezorgd. Bij Bol.com nog even een aantrekhulp (Easy-slide) besteld, want zo'n nieuwe kous is nog lekker stug en dus lastig aan te trekken. Met zo'n aantrekhulp gaat dit stukken beter, speciaal voor therapeutische elastische kousen met open teenstuk. Deze steunkous mag ik de komende 2 jaar dragen. Ja, ook bij 30 graden en ja ook op vakantie, 's avonds in bed mag hij gelukkig wel uit.
Woensdag 30 april 2025
Vandaag mag ik mij melden bij het Antonius in Nieuwegein afdeling Interne Geneeskunde. Erik gaat met mij mee en zet mij bij de hoofdingang af. Vanwege de ingestorte parkeergarage moet je nu elders parkeren. Ik loop vast richting poli 50 waar ik mij meld en plaatsneem in de wachtkamer. Niet veel later meldt Erik zich ook en wachten we tot we worden binnengeroepen.
De arts-assistent Interne Geneeskunde haalt ons op en we nemen plaats in de spreekkamer. Ze stelt vragen over mijn tromboseverleden, ze vertelt dat er eigenlijk niks uit het bloedonderzoek is gekomen. Geen stollingsstoornis en ook geen erfelijke trombose te vinden. De vorige twee keer was de oorzaak te herleiden, maar dit keer niet.
Ze vertelt dat de laatste jaren trombose ook veel bij mensen voorkomt, die elders in het lichaam een tumor hebben zitten en vindt het verstandig om dit nader te onderzoeken. Ik krijg een verwijzing voor een foto van mijn longen en er moet weer bloed worden onderzocht. Met de afspraak dat ze mij telefonisch over 2 weken zullen bijpraten vraag ik nog of ik het sporten weer mag oppakken en dat is geen probleem.
We nemen afscheid en lopen richting Radiologie waar we ons melden voor de longfoto. Dit gaat heel snel en voordat ik het weet, is de foto alweer klaar. Vervolgens richting Bloedafname waar ik nog 3 buisjes bloed mag doneren.
Reactie plaatsen
Reacties