Alle spullen voor de beklimming lagen al klaar, dus toen om 02.00 uur de wekker ging, was het alleen aankleden en wat eten. Om 02.30 uur gingen ze samen met Edward naar beneden. Ze wilden de meute voor blijven, zodat ze beneden aangekomen een beetje vooraan konden staan. Het was een spannende, maar ook mooie afdaling. Nog hartstikke donker, maar overal brandden de kaarsen.
Beneden aangekomen in het dorp was het aansluiten in de startrij en werd er lang zal ze leven gezongen voor iemand die jarig was. Daarna was het wachten tot de burgemeesters van Le Bourg d’Oisan en Huez het startschot gaven.
Eindelijk mochten ze beginnen aan de eerste klim. Valentijn kwam als eerste boven en had er 1 uur en 38 minuten overgedaan. Het viel hem mee, dus na wat te hebben gegeten en een schoon fietspak aan, ging hij weer beginnen aan de volgende afdaling.
Erik kwam niet lang daarna ook door de finish en had er 1 uur en 46 minuten over gedaan. Hij besloot om eerst even wat rust te pakken en wat te eten. Edward was inmiddels ook boven in 1 uur en 48 minuten en die ging na een snelle kledingwissel en wat eten meteen weer naar beneden.
Ze hadden afgesproken, dat als Valentijn en Edward bij de 2e beklimming bijna bij de finish waren, Erik zou aansluiten om met z’n drieën over de finish te gaan. Zo geschiedde, Carla en ik liepen mee en namen onze posities in bij de finish en bleven wachten tot de mannen eraan kwamen. Het was een mooi gezicht zo samen met z’n drieën, vader en zoon en oom met de handen op de schouders bij Erik over de finishlijn. Erik had van tevoren geïnformeerd bij de organisatie of dit wel kon. Aangezien hij dan bij de finish door de tijdwaarneming zou rijden, terwijl hij niet de hele rit had gefietst. Dat was geen probleem en deze telde dan ook niet mee. Valentijn had er 1 uur en 44 minuten over gedaan en Edward 1 uur en 49 minuten.
Valentijn en Edward fietsten naar het appartement om kleding te wisselen en wat te eten en Erik begon met zijn tweede afdaling. Valentijn besloot om eerst te gaan douchen en te rusten en later te kijken of hij nog een keer naar beneden zou gaan. Uiteindelijk viel hij in slaap op de bank en besloot het bij 2 beklimmingen te laten. Een mooie prestatie!
Erik kwam om 12.02 uur voor de 2e keer boven en had er 1 uur en 54 minuten over gedaan. Hij ging naar ons appartement om te douchen en wat te eten en af te wachten wat het weer ging doen. De lucht werd steeds grijzer en ze hadden onweer voorspeld.
Edward was inmiddels ook weer naar beneden om zich voor te bereiden op zijn 3e beklimming, maar ontdekte eenmaal beneden, dat zijn velg was gescheurd. Gelukkig boden de heren van Bike Totaal wederom hulp, maar hadden helaas geen nieuwe velg meer. Er stond nog wel een ander wiel van iemand met een lekke band. Daar hebben ze de velg van gebruikt en Edward’s eigen wiel bleef achter. Gelukkig kon hij daarna alsnog beginnen met zijn 3e klim en kwam om 12.26 uur boven na 1 uur en 47 minuten.
Na een korte pauze ging Edward weer naar beneden en niet lang daarna begon het flink te regenen. Eenmaal beneden bleek zijn velg wéér gescheurd. Hij kon gelukkig schuilen bij Bike Totaal, want het kwam nu echt met bakken uit de hemel. In de tussentijd hebben ze zijn velg weer gerepareerd, nu weer op zijn eigen wiel. Hij kon weer naar boven, maar met de boodschap, dat dalen met deze velg echt niet meer kon. Uiteindelijk begon hij dan toch met zijn 4e beklimming om 14.42 uur.
Erik had intussen besloten om nog een keer af te dalen. Het onweer was weg, alleen de regen bleef en het zag er niet naar uit, dat dit op korte termijn zou stoppen. Warm aangekleed en fris gedoucht, begon hij aan zijn 3e afdaling en precies om 16.00 uur mocht hij weer omhoog de berg op. Hij stopte af en toe even om een paar foto’s te maken en bij bocht 7 (bij het kerkje) ging hij op zoek naar onze kaarsen. Het was even goed speuren, maar uiteindelijk had hij ze gevonden.
Terwijl Erik bezig was met zijn laatste beklimming kwam Edward om 16.46 uur weer over de finish. Carla en ik waren weer richting finish gelopen en konden zijn binnenkomst filmen en fotograferen. Een vrijwilliger liep rond met een groot fotokader en deze maakte foto’s van Edward en Carla en ook één waar ik op stond, helemaal leuk.
We liepen weer terug naar het appartement en ik maakte Valentijn wakker om samen weer terug te lopen naar de finish, omdat Erik ook in aantocht was. We kwamen langs een frietkraam en besloten, terwijl we stonden te wachten, een frietje te scoren. Intussen appte Edward waar we waren en kwam samen met Carla ook weer terug om gezamenlijk Erik binnen te halen.
Niet veel later kwam Erik de bocht om en reed richting de finish. Een meter voor de finish stapte hij af en we dachten dat hij opgaf, maar nee... Hij wilde zijn fiets bedanken en tilde hem boven zijn hoofd en stapte over de lijn. Wat een emotie, hij had het geflikt. Drie keer de Alpe d’HuZes op, wat een prestatie!
Ook nu wilden we natuurlijk zo’n leuke foto met het fotokader, dus zocht Edward die meneer weer op. Eerst Valentijn en Erik samen, toen 1 met mij erbij en tot slot 1 met alle 5 op de foto. Erik reed vervolgens snel terug, want hij was door en door nat van de regen. Ook wij liepen weer terug en besloten ‘s avonds de kliekjes van gisteren en vandaag op te eten. Iedereen was moe, dus de pannenkoeken, pastasalade, macaroni en overige leftovers werden uitgestald en iedereen nam waar hij nog zin in had.
Na nog een spelletje Keezen zocht iedereen zijn mandje op, want het was een vroege, maar vooral lange dag met veel emoties, dus lekker slapen.
De 3 beklimmingen van Erik met de tijden
Beklimming 3 van Erik duurde langer, aangezien Erik af en toe is afgestapt om foto's te maken en om onze kaarsen in bocht 7 bij de kerk te gaan zoeken.
De 2 beklimmingen van Valentijn met de tijden
Reactie plaatsen
Reacties
Wauw wat een mooie prestaties van alle 3.... trots op jullie allemaal